Verstoord oppervlak

Het uiterlijk van een pijp is het resultaat van een goed geperst stuk klei in een zorgvuldig geprepareerde mal en de afwerking die daarna nog noodzakelijk is. De mal, een kostbaar stuk messing, is het foutloze eindresultaat van een graveur, zodat het oppervlak van de pijp altijd en overal mooi glad is. Bij oudere mallen, die herhaaldelijk herbewerkt zijn, wil er nog wel eens een bobbeltje of deukje teveel in komen, vooral bij de eenvoudiger pijpen is dat ook niet zo erg. Vaker gaat het mis in de fase na de persing. Om de pijp af te werken zitten mensen er nog een keer met hun handen aan en de pijpen worden nog een periode te drogen gelegd voordat ze kunnen worden gebakken. Hierdoor blijven er op het oppervlak van de pijp afdrukjes of restjes klei zitten die daar niet bedoeld waren.

Dubbelconisch model pijp met van de kop naar de steel een rand klei over het oppervlak. De rand lijkt mee geperst tijdens het vormen van de pijp in de mal, maar de mal zo dan een flinke beschadiging hebben gehad.

Een flinke reep klei uit de werkplaats is met het oppervlak meegebakken.

In het oppervlak van de pijpenkop zat een haar, die tijdens het bakken is weggebrand. De vorm is nog wel goed zichtbaar.

In deze laat 19e eeuwse Peter Dorni pijpenkop zit een afdruk van iets waar de pijp tijdens het drogen tegen aan is gekomen. Het is mij nog niet duidelijk wat het is, maar het is een niet alledaagse onregelmatigheid.